woensdag 30 november 2011

Herinnering aan een snoeidag

Een aantal weken terug hebben we de boomgaard bij een landgoed "Schwartzenburg" in Dronrijp gesnoeid. Prachtig gevormde takken zijn mee naar huis gegeaan en hebben nu een plek gevonden. Op de buitentafels welke in de winter blijven staan als ode aan een prachtige najaarsdag.



maandag 28 november 2011

Onderuit

Je hebt van die overvolle dagen op je werk, er zit geen seconde van rust tussen. Afspraken voor gesprekken en rondleidngen van groepen volgen elkaar op. Maar er komt een moment waarop je de deur kunt sluiten en met mijzelf heb ik afgesproken dat de weg naar huis moet zorgen voor een een langzame afbouw van gedachten om ruimte te maken voor een nieuwe werkdag.

Heerlijk de avonden, waarop je dingen kunt doen die helemaal van jezelf zijn, een daarvan is gewoon genieten van het niets doen en wat aan rommelen en onderuit met de benen op de bank, heerlijk. En langzaam de winter binnen laten.


zondag 27 november 2011

Wind, jagende wolken, een glimp zon en een laatste ode aan de tuin

wijnbes tegen het schapenhekje

Ons tempo op deze zondag komt niet overeen met het tempo van buiten. Een langzaam begin van de dag, een kop koffie, het krantje en gewoon geneten van een vrije dag. Buiten raast de wind, zwiepende takken vliegen in het rond. Een lucht met dikke wolkenpartijen die zich voort laten drijven in een ras tempo. Maar dan breekt de zon door en een rondje tuin levert nog een laatste groet op van de terugtrekkende natuur.


De dag neemt afscheid met een prachtige lucht waar wolken, zon, en pastelkleuren een herinnering achterlaten van deze onstuimige dag in november.

luchten weerspiegelen in het water, een wandeling langs "de feart" levert dit prachtige verstilde beeld op.

zaterdag 26 november 2011

zacht, warm, wit en grijs....

Vrijdag, Lisannedag, Thijs zijn dag, het kleine witte bedje, een kanten hartje, een warm grijs dekentje, een knuffel en... wachtend op de komende vrijdag, dan gaan we samen genieten en de dag vieren.




woensdag 23 november 2011

Heel, heel lang geleden

Bestond er nog zon, gloeiende kleuren, resten van gisteren,
een zomer, verloren, vastgehouden in kleur, gevangen, in schaduwen, in licht.








Zo dichtbij je eigen achterdeur.

dinsdag 22 november 2011

Tilanus II

Jansen en Tilanus, de twee katten die samen van jongsaf aan een span waren. Er kwam een dag deze zomer dat Jansen alleen overbleef. Het weggetje langs het water is altijd verleidelijk voor katten en auto,s blijven gevaarlijke dingen op 4 wielen. Weer veel verdriet, en het besluit nu nooit meer een kat.

En toen kwam die dag dat Tilanus II buiten rond liep, een kleine jonge en bange kat. Miauwend liep hij door de velden, schuw en zoekend maar niet van plan om zich te laten vangen. s,avonds kwam hij via de tuindeur binnen. Zijn nieuwsgierigheid was sterker dan zijn angst, en misschien ook het knorren van zijn buik.


Tilanus II kwam, onverwachts, zocht zijn plekje en bleef. Nu is het de dikste vriend van Jansen, hij is nog speels, zoekt de warmte en... we hopen dat hij weg blijft bij het water, de weggevaren leert kennen en gaat jagen in de landerijen. Voorlopig is het genieten van deze lieve jonge speelse Tilanus die soms gewoon zijn plekje zoekt om mooi te zijn.

maandag 21 november 2011

Niet alleen hard werken

Ook al hebben we veel werk verzet in de boomgaard en aan de dakgoot, er komt ook een dag van ontspanning. De zondag hebben we een dagje vrijaf genomen. De mannen hadden voornemens om de vismaaltijd voor de avond te verzorgen en daar hoort uiteraard vis bij. Henk vond het nodig om voor dag en dauw alvast op het steigertje te gaan zitten en een hemgeltje uit te werpen en....
Henk heeft de snoek gevangen, een aardig formaat, en weer in vrijheid laten zwemmen, ach zo belangrijk was de voorgenomen vismaaltijd nou ook weer niet.

Vervolgens zijn we onderweg gegaan naar Workum en Hindelopen. Een kop capucino in het centrum van Workum, een kijkje bij het workums aardewerk, een rondje door kunsthuis Kort en daarna afzakken langs de dijk. Dan kun je  Hindelopen niet voorbij gaan.



Workum




Hindelopen

zondag 20 november 2011

Huiswerk


Soms moet je behalve bij iemand anders ook thuis aan de slag. De dakgoten herstellen, de boomgaard een beetje ruimen en fruit binnen halen. En behalve hard werken worden er ook pauzes ingelast, en geen betere plek dan in de boomgaard van soep en zelfgebakken brood te genieten. Hulp hadden we volop, onze vrienden Gerda en Hans waren een weekendje over en natuurlijk hulp van Lisanne en onze buurjongens Auke-Jan en Jitse. Drie weken geleden was het een en al bedrijvigheid, en jawel we hadden prachtig weer dat weekend.







Er blijven ook nog klussen liggen, de stalramen. Voor een foto heeft het wel karakter maar....... er komt een tijd.

En dan heb je ladingen appels. Een gedeelte wordt gelijk verwerkt, heerlijkheden voor later.


zaterdag 19 november 2011

Snoeien op stand, vervolg

De roodbaardtuin, een tuin welke behoort bij de Buitenplaats Schatzenburg.





Lucas Pieters Roodbaard (Rolde, 20 januari 1782 - Leeuwarden, 23 mei 1851) was een Nederlands tuinarchitect.

Lucas Roodbaard, zoon van de hovenier Pieter Harms Roodbaard en Hillegien Lucas Enting, trouwde op 24 december 1813 te Groningen met de schippersdochter Hillegien Deddes. Zij woonden tot 1824 in Groningen en daarna in Leeuwarden. Ten minste vijf van hun kinderen overleden op zeer jonge leeftijd.

Roodbaard maakte meer dan 50 ontwerpen voor onder meer parken en tuinen bij buitenplaatsen. Na de ontmanteling van de stadswallen in Leeuwarden kwam er plaats voor de aanleg van stadsparken. Bij de aanleg ervan heeft Roodbaard een belangrijke rol gespeeld. Ook onder de Friese en Groningse adel bevonden zich veel opdrachtgevers voor Roodbaard. Het werk van Roodbaard kan geschetst worden als 'romantisch'. Na de rechthoekige vormen, die tot die tijd gangbaar waren koos hij voor ronde vormen en slingerpaadjes. Behalve tuinontwerpen heeft hij ook portretten gemaakt van mensen. Zijn dochter Johanna trad in de voetsporen van haar vader en werd schilderes.


Roodbaard overleed vier jaar na het overlijden van zijn vrouw in 1851 te Leeuwarden. Hij is begraven op de door hemzelf ontworpen Stadsbegraafplaats van Leeuwarden.



De laatste rozen, de laatste bessen en de laatste bladeren van dit seizoen. De eerste nachtvorsten hangen al in de lucht.





 Genieten, overleg, knippen, zagen en snoeien om ook een boomgaard achter te laten die er weer een tijdje tegen kan.
p.s. er staan toch nog 100 oude fruitbomen, een unieke buitenplaats met een bijzondere boomgaard.

Snoeien op stand

Een flink aantal jaren snoeien wij voor landschapsbeheer oude boomgaarden met hoogstamfruitbomen en meestal al erg oude rassen. Het begin van het seizoen wordt gestart met de gehele groep in Friesland vaak op een schitterende locatie. Dit jaar was het een boomgaard van minimaal 100 jaar oud te Dronrijp. Snoeien op stand want de boomgaard was onderdeel van Schatzenburg. Een prachtig landgoed en een dag welke begon met nevel en gaandeweg de dag een voorzichtige zon zich liet zien.




Brantsma State

Ontstaan Het oudste huis op deze plaats dateert van voor 1698.

Geschiedenis In 1698 werd op Brantsma State een nieuw woonhuis met een vlaamse gevel gebouwd. Eigenaar was Christiaan de Hertoghe, secretaris van Menaldumadeel. Van dit pand is een tekening door J. Stellingwerf uit 1722 in het Fries museum bewaard gebeleven.


Omstreeks 1725 is het pand door Hermanus Huber en zijn vrouw Elizabeth Huber-de Hertoghe, onder architectuur van Wijbe Saagman drastisch verbouwd, c.q. vernieuwd. Het snijwerk en beeldhouwwerk, zoals de schoorsteenboezem in de zaal en de zandstenen bekroning met alliantiewapen op de vlaamse gevel, werd vervaardigd door de beeldhouwer Jacob Sydses Bruinsma en zijn oom Storm.

Bij deze verbouwing zijn zeker de gevels en waarschijnlijk veel van het interieur vernieuwd. De vensters bestonden uit schuiframen met kleine ruitjes, gescheiden door een kalf. Een dergelijk venster is nog in de zijgevel herkenbaar. 

Kort voor 1749 kreeg het huis de naam Schatzenburg.

Rond 1780 werd door Johannes Lambertus Huber, een der leiders der patriotten, het huis gemoderniseerd. De voorgevel werd hierbij o.a. van de thans nog aanwezige ramen voorzien. Mogelijk dateert ook de kroonlijst uit deze tijd.

In 1787 moest J. L. Huber de wijk nemen naar Frankrijk. Het huis werd door de Staat verbeurd verklaard en kwam in 1790 in handen van Cornelis Martinus Haersma te Wijkel.

Sindsdien heeft het pand weinig verandering ondergaan, behoudens een uitbreiding aan de achterkant. In het souterrain bevinden zich enkele kamers en een nog in originele staat verkerende 18e-eeuwse keuken. Op de hoofdverdieping bevindt zich rechts van de ruime gang de zaal met een rijk gebeeldhouwde schouw. De plafonds bezitten eenvoudig stucwerk. Van 1837 tot 1887 werd het huis door dr. Questius bewoond, die het bij zijn dood aan de stichting Vredenhof te Dronrijp naliet ten gebruike van de voogden, die uit de afstammelingen van de familie Huber gerecruteerd worden.

De in landschapsstijl aangelegde tuin met boomgaarden en kassen verkeren nog in redelijke staat. Er bevindt zich enig stinsenflora.

Bewoners 1698 Christiaan de Hertoghe

ca 1725 Hermanus Huber, getrouwd met Elizabeth Huber-de Hertoghe

- 1787 Johannes Lambertus Huber

1787 - 1790 de Staat der Nederlanden

1790 Cornelis Martinus Haersma te Wijkel

1837 - 1887 dr. Questius


De oude boomgaard



Een heerlijke dag, een prachtige plek, veel werk verzet en gevierd met koffie en hoe kan het ook anders, appelgebak.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...