vrijdag 23 maart 2012

Hoe leuk kan werken zijn

Het voordeel van mijn werk is dat je vaak op onverwachte plekken komt. Het plan is om deze zomer naar aanleiding van de tentoonstelling Fracht oer't wetter, een Friese Snik naar Gorredijk te laten varen.
De Friese Snik ligt op dit moment in zijn thuishaven te Warten. En om alles eens goed op een rijtje te zetten hadden we deze week een afspraak met zijn eigenaar. Op een prachtige dag deze week gingen we dus richting Warten, een klein dromerig en waterrijk dorpje.

De ontvangst was super, in de "werf" van een botenmakelaar werden we gastvrij ontvangen met een dampend bakje koffie. Men had het druk, de werf moest deels leeggruimd worden om later die dag een oud schip binnen te laten. Aftastend volgde het gesprek om te kijken wat er mogelijk was. Kortom de Friese Snik "Swaentsje" komt straks in de maanden juli en augustus naar Gorredijk. En natuurlijk waren we (ik en Hein, voormalig schipper op grote schepen buitengaats) ook erg benieuwd naar Swaentsje.




Ze lag te wachten in alle stilte, nog geen toeristen, geen dagjesmensen en geen drukte van varende boten. Alleen de bedrijvigheid van de mensen welke werkzaamheden verrichten om de boten weer zomerklaar te maken.

Swaentsje, de Fries Snik (1913) is in 2005 geheel gerestaureerd en omgebouwd tot een fraai, comfortabel en eenvoudig te zeilen schip. Ik verheug mij erop dat het schip naar Gorredijk komt om georganiseerd door het museum een deel van de Turfroute op te varen. Een historische route welke in dit geval zeilend gevaren kan worden tot de melkfabriek. Muziek onderweg, de schipper gaat vertellen, voor kinderen een doerugzak mee voor de stille momenten. Dat wordt een tocht waar men kan onthaasten, glijdend door het landschap van de Friese wouden, het land van het natuurlijk ritme.






donderdag 22 maart 2012

Een teken van voorjaar

Voorjaar is genieten, zeker als de zon volop schijnt. Ondanks de werkzaamheden in de tuin, onkruid wieden, snoeien, ladingen compost toevoegen en herstelwerkzaamheden waar de hamer aan te pas moet komen is het ook genieten.

Genieten van je eigen ritme, de zon in je gezicht, je handen in de aarde, het ruimen maar ook het zaaien, spitten en wat al niet meer... tijd om ook de rust te nemen van een schaft en even om je heen te kijken. Heerlijk om steeds opnieuw je tuin te ontdekken en het vroege voorjaar vast te leggen.

Stimpie, een van onze oudere katten mag graag het oude verlaten tafeltje, midden in het veld veroveren en tot zich nemen. Opgerold in een schaal kan hij uren genieten van de voorjaarswarmte op zijn oude lijf.

Zo beleven wij de tuin eklk op onze eigen wijze, kortom het blijft genieten.




alle ruimte om te genieten op je oude dag

dinsdag 6 maart 2012

De eerste stappen in de moestuin

De wintertuin wordt weer voorjaars klaar gemaakt. Blad wordt weggehaald daar waar grote bergen zijn ontstaan. Niet met zo,n gekke bladzuiger en veel lawaai, nee gewoon met een metalen bladhark tot de blaren in je handen staan. Dankbaar voor alweer een beetje opgeruimd zicht bij de voordeur. Gewoon voor het oog, want het oog wil ook wat. Bezoek staat daar ook even stil en ervaart of de hele tuin al is opgeschoond, de kunst is het dan om je stil te houden over het werk wat er nog ligt. Gewoon zeggen dank je wel bij de complimenten want die heb je maar weer binnen.


De afgelopen twee weekenden heeft de moestuin een grote opruim beurt gehad. Het onkruid is geruimd en de bedden kunnen worden voorzien van een fikse compostlaag. En de koude kas bevat al de eerste zaden die zelfs al opkomen. Een paar daagjes een beetje zon en zachte temperaturen doen wonderen. Nu moet je niet denken wat een werk, dat is het ook, maar echt lange tijd zitten is niet aan mij besteed. Daarnaast is het heerlijk om met je handen in de aarde bezig te zijn. Iedere keer weer de verwondering over het minuscule zaadje wat een bord vol groente oplevert. De eerste punten van de rabarber komt al op. Een omgekeerde metselbak welkede toppen afdekt zorgt straks voor de eerste mooie zachte rabarberstengels.

Potten verzameld welke nog een schrobbeurtje met groene zeep moeten krijgen, zie jullie denken..... Is nu eenmaal nodig om allerlei ziektes, schimmels te voorkomen, want wij tuinieren nu eenmaal puur natuur.
 



Ga deze week in ieder geval vast op zoek naar wat heerlijke rabarber recepten, kan mij alvast voorbereiden op dat wat straks waarschijnlijk het eerste pluk klaar is in de moestuin.

zondag 4 maart 2012

Viooltjes, vol verwachting en vertrouwen op naar het voorjaar.

Viooltjes, traditie en cultuur



Het plantengeslacht Viola heeft door de eeuwen heen de aan­dacht getrokken. Ongetwijfeld komt dit door de bloemvorm, die menselijke gelaatstrekken vertoont. Bovendien komen Viooltjes als kleine, bloemrijke planten door heel Europa voor, in beemd en bos, in moerassen, op droge zandvlakten en duinen. Er zijn wel 400 soorten. In onze menselijke voorstelling zijn het tengere, vriendelijke plantjes. Giftige zijn er niet bij, noch boze bessen, noch verdachte wor­tels.
 

Viooltje in de Oudheid


Bij de Antieken vloeit de stroom van symbolen en beelden rond het viooltje ook rijkelijk. Viola is ook een bloem van de rouw. Persephone, dochter van Demeter en Zeus, van aarde en hemel, plukt viooltjes als zij naar de onderwereld wordt gebracht.

Het Maarts viooltje werd omwille van haar geur al door Romeinen en Grieken gekweekt. Bij Athene lagen uitgestrekte velden van zogenaamde zwarte viooltjes, waardoor de stad de naam kreeg van 'het naar viooltjes geurende Athene'. Ook als teken van waardigheid kennen wij de plant: de zeven dichters van de Pleïade (16e eeuw) werden met violen gekroond. Violen waren ook geschikt in de haarlokken van Euridice.

Napoleon en de viooltjes


Ook keizer Napoleon wist er­van. De Bonapartisten kozen de bloem als symbool van vertrouwen in zijn terugkeer van Elba, omdat hij gezegd had naar Frankrijk terug te keren, als in het voorjaar de viooltjes zouden bloeien

Laat een viooltje in de prille natuur een reuk afgeven, die zoet, maar van korte duur is, de heerlijke geur, die niet langer dan een ogenblik aanhoudt. Ook zo is het viooltje, vluchtig maar diep doordringend in ons geheugen.


Viooltjes op het eigen erf
 
Ook al is het nog wat vroeg, maar ik kon het niet laten. De tuin al een beetje opgeruimd hier en daar, want met een grote tuin is het natuurlijk nooit echt opgeruimd, en dat is ook goed. Het begint dan altijd een beetje te kriebelen om alvast wat bakken met violen te vullen. Heerlijk om zomaar een beetje lente in de tuin toe te laten, ondanks de grijsheid van een nevelige ochtendmist en een ietwat grijze dag.


vrijdag 2 maart 2012

Bloei onder het boerengeriefhout.

Om doorlopend over hout voor bezems, rasters, afrastering en voor de kachel (het boerengeriefhout) te kunnen beschikken, werden op het boerenerf hakhoutbosjes aangelegd. Soms functioneerden die ook als windkering. Hakhout bestaat uit bomen, die periodiek vlak boven de grond worden afgezet. De voornaamste soorten die in een hakhoutbosje voorkomen zijn eik, berk, es, wilg en els. Tegenwoordig is zo'n bosje vooral een vogelparadijs! 13 jaar geleden hebben we een aantal van die hakhoutbosjes aangelegd bij de boerderij in samenwerking met landschapsbeheer. ieder jaar poten we weer wat bolletjes bij. Nu in het begin van het voorjaar, in de ochtendmist, is het een lust voor het "camera"oog.










Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...