dinsdag 29 november 2016

De Ruterpolder, sereen wit




Mijn ochtendwandeling vervolgde zijn weg door de Ruterpolder, een prachtig natuurgebied in dit eindeloze ruime Friesland. De polder geeft je gelijk het eilandgevoel, het is ook een eiland, omgeven door water. Saai..... welnee, hier kun je nog de ruimte ervaren, de afwisseling van weilanden, met zijn sloten en dierenleven, de ruige wateroevers langs het vaarwater en de grazende koeien en schapen in het land. Het is steeds anders, geen dag hetzelfde en vandaag wel een heel bijzondere witte stille wereld. Langs het water lopend hoor je de geluiden van aanvliegende zwanen en plotseling het geronk van een schip. Ja heus, zelfs een tjalk trotseert de kou, We steken een hand op en langzaam vaart hij door waarschijnlijk om ook te genieten en dan vanaf het water. Lopend door het hek ben ik de polder binnengekomen, ik vaar over de Westelijke Dijgracht over met een pontje, terug naar ons 'thuis', daar vlakbij de kerktoren. Kijk nog even om naar die prachtige roodbonte kudde koeien, tevreden op hun landje. Thuis wacht de warmte van het huis en een lekkere kop 'kofje mei e schúmkop". Een fijn begin van de dag.

























ochtendwandeling, over de wipbrug



Als je bij ons de straat uitloopt loop je het stadje uit. De Oostelijke en Westelijke Dijgracht ligt al eeuwenlang als verdediging om de stad . De smalle historische ophaalbrug de zgn. Wipbrug is de verbinding met de buitenkant van IJlst. Het is een pad die uiteindelijk eindigt bij een boerderij. Je snapt het al een heerlijk rustig weggetje voor wandelaars en fietsers die het liefst in alle rust genieten van het buiten zijn. En dat lukt bijzonder goed met dit prachtige weer. dikke rijp op de bomen, de ruige grassen, het hekwerk tovert samen met de nevel en de zon alles om tot een grote witte wereld. Morgen kan het anders zijn, dus nu maar met volle teugen genieten.
 






 

Ochtendwandeling - Eegracht IJlst




Als ik de deur van de steeg open dan sta ik bijna gelijk op een klinkerstraatje, de Eegracht. Lopend kun je naar de bakker of de kroeg, en de andere kant IJlst uit, langs de overtuinen en de laatste huizen. Ald Drylts loopt door met zijn stadsbebouwing tot aan de Wipbrug. Veel autoverkeer is er niet omdat de weg gewoon bij een van de laatste huizen ophoudt. Maar wat is het vanochtend mooi ook buiten de poortdeur op het eerste stukje van mijn ochtendwandeling. Het zonnetje komt nu langzaam door, maar er hangt nog steeds een nevel zo mooi en het is nog maar het begin van de ochtendwandeling.









 

 

Wakker worden in een landschap met suikerpoeder.

Het lijkt bij het ontwaken en de eerste blik naar buiten, dat er iemand met een hele grote suikerstrooier het landschap heeft bestrooit. Wat mooi en zeker mooi met de nevel en de doorkomende zon. Dus toch nog maar een paar foto's van de tuin, het water en het achterland. Gek is dat je iedere keer weer opnieuw naar het landschap kijkt en verrast ben door zo'n totaal andere wereld als het wit berijpt ijs met een dun laagje ijs op het water.

 







 
 
 




 

 

 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...