donderdag 27 juli 2017

Logeren op de buurt

Ryken, mijn buurjongetje vroeg wie er ging slapen in de bedstee, ik antwoorde dat de bedstede, het bed voor het logeren van de kleinkinderen was. Ik zag zijn gezicht en antwoorde snel.....en voor buurjongetjes die Ryken heten. Het probleem was opgelost. En nu was het zover. De eerste week van de vakantie. Hij wilde toch wel heel graag logeren maar oooh, wat spannend. De eerste nacht was hij soms wakker, ik hoorde hem wel scharrelen en wat spelen met zijn zaklamp, Dat is het leuke van de bedstee....inclusief zaklamp. En om kwart over zeven hebben we het 2 persoons bed gebombardeerd tot 3 persoons bed en samen hebben we naar de wolken liggen kijken. Wat kun je daar veel in ontdekken, schaatsen, een beer, een zonnebril......een spelletje die schijnbaar generaties lang gespeeld wordt want ik herken het zo van toen ikzelf nog klein was. Hele verhalen kun je erbij verzinnen.
 

De 2e dag sliep Ryken door tot 8 uur, hij zal nu wel gewend zijn aan het logeren bij de buren. Maar goed, met een logeerpartijtje ga je toch ook iets ondernemen, het was droog en een wolkenlucht dus de kinderboerderij moest heel leuk zijn in Sneek. Tsja en als je Sneek nog niet op je duimpje kent dan kun je zomaar ergens anders belanden. Het werd het Wilhelminapark. Een prachtig park, aangelegd in het kroningsjaar van Koningin Wilhelmina.









Een prachtig park geworden door de 119 jaar heen. Bomen groeien uit tot reuzenbomen, een prachtig park met koninklijke volières, met heuse rieten daken en prachtige oude binnendeuren. En met de waterpartijen, het overhangende groen en de ijzeren bruggetjes waan je je in de tuinen van Monet.
 
 


Ja en Ryken had zijn eigen beleving van dit (pret) park, een hardlooplaan, bomen meten, boom klimmen en boomlopen. En ja een heus jongen van dagen bankje. De dag kun je plukken zoals hij zich voordoet en de lol was er niet minder om. De volgende keer op naar de kinderboerderij die ik ondertussen weet te vinden.


5 x 2 armen wijd.


 
 
 
 










maandag 17 juli 2017

De tuin rondom het atelier.



Werken in mijn atelier is op dit moment heerlijk. De besloten binnen ruimte werkt prima. Groot genoeg om voor mijzelf te werken , een mooie lichtval op deze zonnige dagen en toch ook een mooi zicht op de tuin en het buitengebied van water en weilanden. En nu met het warme weer kan ik de deur openzetten en buiten de pauzes houden om te koffiedrinken of te lunchen. Langzaam bouw ik weer mijn eigen werkritme op en voelt het weer goed om gewoon met mijn eigen dingen, onderzoek en werk bezig te kunnen zijn.





 

werk in uitvoering........


 


Tsja de tuin, natuurlijk is het hard werken in de tuin. Voor mij even niet maar wel voor de klusman. Hij is hard bezig geweest deze laatste weken met het leggen van Friese geeltjes rondom mijn atelier. Het uitgraven van gras, zandladingen verplaatsen en dan het leggen van die Friese geeltjes. Er lag al een terras, gelegd door de vorige eigenaar. En om hoogte op te vangen (want er is nogal wat verloop in de tuin was daar een aantal bielzen geplaatst. Mien Ruys heeft dit ooit geïntroduceerd. En eigenlijk is het nog steeds prachtig en passend bij het huis. Dus ook wij hebben de bielzen gebruikt om verloop in de tuin op te vangen. Maar weet je wel hoeveel geeltjes in een vierkante meter gaan??? Veel, heel veel, nl 150 stuks. En we moesten toch nog wel wat meters maken, dus dat waren toch een paar duizend geeltjes, en oude geeltjes daar is moeilijk aan te komen en best prijzig.


Klusman heeft flink zijn mouwen opgestroopt, maar wat is het mooi geworden. De oude regenput doemt straks op tussen wuivend gras, een kweepeer zal uitgroeien met een prachtig gevormde stam en geeft hoogte bij een terras. Voorlopig is deze klus geklaard. Zelfs het pad tussen de grassen/bloementuin en de kruidentuin is gelegd. Wat lijkt het mooi nu er een duidelijke scheiding is en straks de mooie strakke buxushagen van de kruidentuin een mooi contrast vormen met de geeltjes. Volgend jaar gaan we verder om uiteindelijk een 2e terras te leggen en een doorgaand pad richting boomgaard. Voor de boomgaard komt ook een pad met geeltjes en waarschijnlijk is er dan ook nog een hoogteverschil wat we op zullen vangen met bielzen. Zelf hou ik niet erg van veel verschillende materialen in een tuin. Voor mij is een tuin toch een stukje gecultiveerde natuur en het liefst passend bij een huis en zijn omgeving. Vandaar ook de keuze om als steen de geeltjes te kiezen in combinatie met natuurlijk hout, (de bielzen en de houten steigers aan de waterzijde).Heerlijk dat we nu weer een stuk verder zijn met de tuin en heerlijk dat er nog wensen blijven. Nu eerst gewoon genieten van een pad naar de deur van mijn atelier, en mooi om te zien dat mijn atelier , met zijn oude muren van Friese geeltjes zo mooi aansluit op de Friese geeltjes  op de grond. Ik heb het gevoel dat het oude monumentale gebouwtje oprijst uit de grond.



 

Tuin in juli




Wij kregen een paar weken geleden een aantal kennissen voor het eerst op bezoek in IJlst. het was mooi weer en ze verrasten ons enorm met hun bezoek. Gesprekken en koffie aan de buitentafel, bijpraten om weer even op de hoogte te zijn van elkaars levens, de veranderingen en dat wat altijd gewoon doorgaat en goed is. En zo kwam ons huis ter sprake, de Ruterpolder en ook onze tuin. Toen ik vertelde dat wij vorig jaar begonnen zijn om van de tuin wat eigenlijk een groot grasveld was, met langs de kant her en der erg uitgegroeide enorme coniferen, de tuin is geworden die er nu dus is, was de verbazing groot. Maar ook ikzelf sta te kijken van de groeikracht van de natuur. En de planten die we vorig jaar geplant hebben, zo enorm groot zijn geworden en grassen hebben zich zelfs uitgezaaid. Het was een andere aanpak van een tuin aanleggen dan in het vorige huis (een boerderij). Ik miste mijn vriendin Tineke, een tuinarchitecte die daar de tuin getekend had, een fantastische tuin, Maar ik heb ook veel van haar geleerd....eerst nadenken wat je wil als totaalplan. In ieder geval wilde ik graag de tuin verbinden met het water en de aangrenzende ongerepte natuur van de Ruterpolder. Maar dit is ook een Grachtenpand, een eeuwenoud herenhuis die toch ook een bepaald karakter heeft en dus ook een bijbehorende tuin behoort te hebben. Een aantal zaken waren voor mij belangrijk. Een oude stenen muur die er staat is goed voor de achtergrond van leifruitbomen....en ja gelukkig had ik al een paar geënte bomen die nog moeten groeien en waarvan ik de vorm zelf kan bepalen. Dat wordt dus een ruitvorm. Daarnaast stonden er buxus planten, die heb ik bij elkaar geplaatst en zal straks dan ook een golvend groene partij vormen langs het oude pad van Friese geeltjes. Een kruidentuin stond op mijn lijstje en wat een geluk dat er een prachtig betonnen tuinornament is blijven staan op een betonnen zuil van de vorige bewoners voor in het midden van de kruidentuin. Tsja en daar hoort een buxushaag bij. En weer laat ik ook daar de ruitvorm terug komen. tsja en dan het bloemenvak, opgaande weefplanten in combinatie met grassen om aan te sluiten bij de Ruterpolder. En wij kunnen ook echt niet zonder een boomgaard, dus weer een aangeplant en wie weet kunnen we met een paar jaar weer als vanouds onder de bomen in een natuurlijke schaduw genieten aan een lange tafel tot in de laatste uurtjes. Terugkijkend op een anderhalf jaar tuinieren hier in IJlst is er al veel gebeurd. Nu moet de natuur de rest doen, wij kunnen nu genieten van de rijkdom, een beetje onkruidvrij houden en vooral leiden maar niet te veel sturen.
 
 
 
 










 

terrasje pikken in Heeg

Heeg ligt vlakbij IJlst, voor een kort vaartochtje is dat goed te doen. het is altijd genieten om daar binnen te varen. Je komt altijd eerst de oude tjalken enzovoort tegen in de buitenhavens. Dat is genieten van het goed onderhouden varend erfgoed en ik kan het dan ook niet laten om ze voor de zoveelste keer maar weer vast te leggen.









We laten de buiten-en binnen havens achter ons en varen Heeg in, dat is juist zo leuk. het water loopt ook door Heeg heen. het is altijd een mooie beleving, de pittoreske huizen, zelfs de schuren zijn prachtig. En overal zie je masten bovenuit steken of boten aangemeerd liggen en veel terrassen. Dus we leggen aan om de benen te strekken,(vooral de mijne) een plek op een terras aan het water te zoeken en onze dorst te lessen. En heerlijk gewoon even zitten, de levendigheid in zo'n dorp, hoe leuk kan een terrasbeleving zijn met een heuse paling-aak in het zicht.  En aan de overkant ligt een huis met een prachtige dakkapel met een spreuk, thuis even opgezocht wat de betekenis was. Eigenlijk heel eenvoudig, het huis ziet zichzelf (de spiegeling in het water) Tegenwoordig hebben we vele teksten en Quoten, vooral hoe je moet leven in woorden........Terugkomend op de tekst van de prachtige dakkapel, ik hou wel van deze Friese nuchterheid van deze tekst, toen had niemand van een quote gehoord maar  vond men woorden voor wat men zag en bewonderde.



 







 

zondag 16 juli 2017

Het eerste vaartochtje



Begin juli was ik alweer aardig op de been en begon het toch een beetje te kriebelen. De drang om mijn leefwereld iets te vergroten. Ik moest toch een manier vinden om in de boot te stappen en ja ook bedenken hoe ik er (galant) uit kwam. Nou dat is gelukt en daar heb ik gelukkig geen selfies van.  Het zicht vanuit de boot, over het water, op de Ruterpolder is al een heel andere dimensie.

Ons eerste zondagse tochtje, een korte route. Eerst maar even vanaf de steiger door de Westelijke Dijgracht, onze achtertuin, om vervolgens door de gracht te varen voor ons huis langs.

 







Dat voelde weer goed, Storm mee en stond weer te genieten op de boeg van de boot (ons trouwe boegbeeld en ketelbinkie) picknickmand aan boord, met koffie en broodjes. en jawel het was prima vol te houden, dus we lieten de wipbrug rechts liggen en gingen via de Sou en de Weinsleat richting de Wijde Wimerts.













We laten IJlst achter ons, op weg naar Heeg, wordt vervolgd.






 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...